(1927-2014), pisarz kolumbijski, w swojej autobiografii przywołuje wspomnienia miejsc i czasĂłw, ktĂłre ukształtować miały całą jego twĂłrczość, ukoronowaną Nagrodą Nobla w 1982 roku. Obserwujemy, jak w czasach młodości, w latach trzydziestych, czterdziestych i pięćdziesiątych, kształtuje się jego styl pisarski, określany mianem realizmu magicznego. Zagłębiamy się w kolumbijską rzeczywistość, ktĂłra nabierając uniwersalnych cech, stanowi tworzywo jego prozy. Poznajemy bliskie mu osoby takimi, jakie pozostały w jego wspomnieniach. Odkrywamy, co z ich losĂłw i charakterĂłw autor przekazał postaciom zaludniającym stronice jego opowiadań, Stu lat samotności, Jesieni patriarchy, Kroniki zapowiedzianej śmierci, Miłości w czasach zarazy.